ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αφ? ης στιγμής η επιστήμη συνδέθηκε ?τόσο στενά, όσο ποτέ? με την οικονομία, είναι αναμενόμενο πως οι άνθρωποι θα αμφισβητήσουν τα κίνητρατων επιστημόνων. Δεν είναι ένδειξη ανορθολογισμού, αλλά εύλογη δυσπιστία. Η δυσπιστία προς τα εμβόλια ανθεί αποκλειστικά στον προηγμένο δυτικό κόσμο και μάλιστα στα υψηλά μορφωτικά και κοινωνικά στρώματα (σκεφθείτε πως στην Ελλάδα μόνο το 18% του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού έχει δεχθεί να εμβολιασθεί, πηγή: ΑΝΤ1) ? αντιθέτως, στην Αφρική και την Ασία σχεδόν δεν υφίσταται αμφισβήτηση. Ακόμη και ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Δονάλδος Τράμβιος, έχει δηλώσει ανοικτά την δυσπιστία του στους μαζικούς εμβολιασμούς. Η αμφισβήτηση των εμβολίων ξεκίνησε από την ίδια την ιατρική κοινότητα το 1998, σε ένα εμβληματικό άρθρο στο Βρετανικό «LANCET» (το πιο έγκυρο επιστημονικό ιατρικό περιοδικό στον κόσμο, στο οποίο η δημοσίευση θεωρείται από άποψη καταξίωσης πριν το Νόμπελ), εκεί συσχετίστηκε για πρώτη φορά ο μαζικός εμβολιασμός με την αύξηση του αυτισμού. Το περιοδικό αργότερα ανακάλεσε το άρθρο και ο συντάκτης υπέστη διωγμούς.
Τώρα στα καθ? ημάς: άκουσα κάποιες πολιτικές συζητήσεις στην τηλεόραση, στις οποίες κάποιοι βουλευτές (κυρίως από το Ποτάμι) ζητούσαν σχεδόν την αναγκαστικότητα στον εμβολιασμό των παιδιών. Αναγκαστικότητα των εμβολίων σημαίνει: ποινική δίωξη των μη εμβολιασθέντων ή των κηδεμόνων τους· αφαίρεση της γονικής μέριμνας· μη αποδοχή του παιδιού στην εκπαίδευση· πρόστιμα· μαζικοί βίαιοι εμβολιασμοί στα σχολεία κοκ. Αυτά ως μέθοδοι καταστολής των μη εμβολιασθέντων δεν ανήκουν στο οπλοστάσιο του δυτικού νομικού πολιτισμού, και όσοι τα υποστηρίζουν δεν ανήκουν στις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου. Θυμίζω την ρήση του Γάλλου ποιητή Paul Valery: ο φασισμός αρχίζει με τη σκέψη πως οι άλλοι είναι ανόητοι (θα πρότεινα λοιπόν στους κάθε λογής Ποτάμιδες να μην στείλουν δικούς τους να εμβολιάσουν παιδάκια στα σχολεία χωρίς την άδεια των γονιών τους, γιατί προβλέπω να πέσουν φάπες, και δεν τους κόβω να αντέχουν).
Εύλογα θα με ρωτήσετε: δεν έχει όρια η εξουσία των γονέων πάνω στα παιδιά τους; Ναι, η εξουσία της γονικής μέριμνας έχει όρια, λ.χ. η άρνηση θεραπείας του παιδιού όταν βρίσκεται σε παρόντα και άμεσο κίνδυνο. Ωστόσο, η πρόληψη για λόγους δημόσιας υγείας, στις οποίες ανήκει ο μαζικός εμβολιασμός, δεν υπόκειται σε αυτή την κατηγορία· εδώ το δικαίωμα του γονέα να αρνηθεί είναι αναφαίρετο. Βέβαια, όπως παντού έτσι και εδώ, υπάρχουν γκρίζες περιοχές και εξαιρέσεις, λ.χ. όταν εμφανισθούν κρούσματα μηνιγγίτιδας (θανατηφόρο μεταδοτικό νόσημα)· στην περίπτωση αυτή, ναι, μπορεί να παρακαμφθεί η βούληση των γονέων για την διενέργεια μιας ιατρικής πράξης. Ως κανόνας όμως, η αναγκαστική υποβολή σε μαζικό εμβολιασμό για προληπτικούς λόγους, χωρίς την συναίνεση του προσώπου είναι ηθικά και νομικά απαράδεκτη. Το δικαίωμα στην υγεία είναι δικαίωμα, όχι υποχρέωση, και κατοχυρώνεται σε συνταγματικό και ευρωπαϊκό επίπεδο με την αρχή της συναίνεσης πάντοτε να το συνοδεύει.
Μέχρι τώρα η Ελλαδική νομοθεσία προβλέπει την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού μέσω της επίδειξης του βιβλιαρίου εμβολίων στο σχολείο. Όπως όμως ο Συνήγορος του Πολίτη ?προς τιμήν του, γιατί ελάχιστοι στην δημόσια σφαίρα τολμάνε πια? γνωμοδότησε πως αυτό είναι χρήσιμο να γίνεται, όχι ως έλεγχος αν το παιδί έκανε ή όχι τα εμβόλια, αλλά για να γνωρίζει το σχολείο ποιο παιδί και ποια εμβόλια έκανε, ώστε σε περίπτωση μιας επικίνδυνης επιδημίας να λάβει τα κατάλληλα μέτρα προστασίας των μαθητών. Αυτή είναι η μόνη αποδεκτή ερμηνεία της υποχρεωτικότητας, οποιαδήποτε άλλη θα οδηγήσει σε καταδίκη της χώρας μας στο Στρασβούργο για θέματα οικογενειακής ζωής και γονικής μέριμνας.
Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως η χώρα μας δεν αντιμετωπίζει κάποιο άμεσο πρόβλημα επιδημίας, οπότε οποιαδήποτε συζήτηση περί υποχρεωτικότητας ή αναγκαστικότητας είναι τουλάχιστον εκτός τόπου και χρόνου. Για να προλάβω τυχόν ενστάσεις, είναι νομικά αποδεκτό να τεθεί οποιοσδήποτε εμβολιασμός ως προϋπόθεση εισόδου στην χώρα αλλοδαπών πολιτών· διότι αυτό αφορά το δικαίωμα μετακίνησης και επεμβαίνεις σε αυτό, όχι στο δικαίωμα της υγείας του προσώπου χωρίς την ρητή συναίνεσή του. Στην περίπτωση της βασικής εκπαίδευσης που θεωρείται υποχρεωτική σύμφωνα με το Σύνταγμα, παραβιάζεται η αρχή της συναίνεσης στο δικαίωμα της υγείας αν ο εμβολιασμός τεθεί ως προϋπόθεση εγγραφής του μαθητή στο σχολείο.
Δυστυχώς, ο πραγματικός λόγος αυτών που επιμένουν στην αναγκαστικότητα των εμβολίων, δεν είναι η ανησυχία για τα δικά τους παιδιά, διότι αυτά τα έχουν ήδη εμβολιάσει και θεωρούν πως δεν κινδυνεύουν ? είναι ο φθόνος για αυτούς που έχουν το θάρρος να αντισταθούν στο κλίμα φόβου των ΜΜΕ και του νεοπουριτανισμού της κοινωνίας. Κλονίζεται η αυτοεκτίμησή τους, γι? αυτό λυσσάξανε να δουν τους αμφισβητίες να υποκύπτουν.
Ας προσπαθήσουμε όλοι μας, άλλη μια φορά, να περιορίσουμε τον φασιστάκο που κρύβουμε μέσα μας.
